تو...
۱. توی زندگی من تنها کسی که همین جوری که نگاهم میکنه شروع میکنه قربون صدقه رفتن..مامانمه....
مثلا یه هو نگام میکنه و احتمالا یادش میاد که چند روز دیگه بیشتر کنارش نیستم....بهم میگه من قربون اون چشم و ابرو برم...من قربون اون دستا برم....تو دختر کوچولوی کی بودی؟ تو عزیز کی بودی؟
امروز زنگ زده چون تو اخبار شنیده در مورد طوفان....کلی حرف زدیم...اخرش بحث کردیم که همه بچه ها وقت کوچیکی با هم مشکل دارن و خواهر برادرای بزرگتر با کوچیکترا جور در نمیان....میگم اره ما هم همین طوری بودیم....میره تو فکر میگه اخه تو چرا به من نمیگفتی؟ چرا من متوجه نمیشدم؟
میگم اخه مامان اون موقع دهه شصت اینقدر بساط روانشناسی کودک و ناز بچه کشیدن و .... نبود که بچه بیاد بیگه با خواهر برادرم دعوام شده مسخره ام کردن مثلا....
توی دنیای خدا دیگه هیچ کس اینجوری مثل بچه های بی دفاع ادم رو ناز و نوازش نمیکنه....هیچ کی این شکلی قربون صدقه اش نمیره....
۲. در تمام زندگی نزدیک ترین سنگ صبور من خواهرم بود و در بعضی موارد دوستام....من هرگز پدر مادرمو قاتی جزییات زندگیم نمیکردم....همیشه اگه لازم بود خبری رو بهشون میدادم و در غیر این صورت نه....
اما پارسال یه بار مامانم گفت من میدونم تو همه حرفات پیش خواهرتن نه من....
این شد که با دور شدن از دوستا و مشغله های خواهر و این حرف...من به مادرم نزدیک تر شدم....حالا راحت تر خیلی چیزایی که قبلا نمیگفتم رو بهش میگفتم...فقط برای اینکه از هم دور نشیم و بدونه که دوست منه....
امروز زنگ شده و مثلا به طور غیر مستقیم من رو در مورد یه موضوعی که دو هفته پیش براش تعریف کردم موعظه میکنه....
چه نگرانی های شاخ دار اما مادرانه ای....
مادر پدرا همیشه نگرانن....خدایا تو که اینقدر تو قلبشون حمایت و نگرانی گذاشتی جواب ارزوها و نگرانیهاشونم بده.....
۳. پیام داد که نگرانت شدم به خاطر طوفان....پیام دادم که من خوبم....نگفتم که کاش پیام نمیدادی....کاش منو شرمنده نمیکردی....
